کاشی صادراتی ایران پوشش دیوارهای خانه میلیاردی علی دایی است

تا قرون وسطی بود که کاشی های تزئینی در اروپا رایج شد. آنها ابتدا از اسپانیا، در زمان مورها، و سپس به کشورهای همسایه گسترش یافتند و در نهایت به بقیه اروپا گسترش یافتند.

کاشی‌ها گران بودند و فقط توسط ثروتمندانی که می‌توانستند از آن استفاده کنند، به ویژه خانواده‌های سلطنتی، کلیساها و مؤسسات کلیسایی.

کاشی های Encaustic در اروپا رایج شد. اینها از چند رنگ خاک رس ساخته می شدند، سپس شکل می گرفتند و با هم پخته می شدند تا الگوهایی را تشکیل دهند.

این طرح نه تنها روی سطح بود، بلکه دقیقاً از ضخامت کاشی عبور می کرد و باعث می شد طرح بادوام باشد و به راحتی از بین نرود.

کاشی های رنگ شده نیز در قرون وسطی اروپا رایج بود. باز هم، بسیاری از اینها در کلیساها و دیگر مؤسسات مذهبی استفاده می شد.

کاشی‌ها با صحنه‌هایی از کتاب مقدس نقاشی شدند و به نوعی «انجیل» تبدیل شدند که افراد بی‌سواد می‌توانستند «بخوانند». کاشی های حروف یکی دیگر از انتخاب های محبوب بود و اغلب برای ایجاد متون مسیحی در کف کلیسا استفاده می شد.

کاشی‌ها تا قرن 1600 و پس از آن محبوب ماندند. در قرن های 17 و 18، هلند با کاشی های Delftware خود به مرکز مهم کاشی های تزئینی تبدیل شد.

کاشی‌های دلفت‌ور به دلیل رنگ‌های آبی کبالتی و سفیدشان معروف بودند. کاشی های دلفت در اروپا و سراسر جهان، از جمله در مستعمرات آمریکا، محبوب بودند. مستعمره نشینان به کاشی های دلفت دستور دادند تا از کاشی های تزئینی در اطراف شومینه ها و حتی دیوارهای خانه هایشان استفاده کنند.