قیر مخلوط بشکه ای برای آسفالت بزرگراه های ژاپن صادر شده است

ویژگی شناخته شده قیر مخلوط بشکه ای درجه نرمی بالای آن است که معمولاً 85 درجه سلسیوس و همچنین درجه نفوذ آن حدود 25 صدم میلیمتر است.

این ماده ارزشمند در دمای بالای 40 درجه به شکل نیمه جامد بوده و در دمای 18 الی 23 درجه سانتی گراد از لحاظ ظاهری جامد است.

اولین استفاده از آسفالت توسط قدیم در ماهیت سیمان برای محکم کردن یا اتصال اشیاء مختلف بوده است و بنابراین به نظر می رسد که خود نام بیانگر این کاربرد باشد.

به طور خاص، هرودوت اشاره کرد که قیر برای ساختن دیوار استحکامات عظیم بابل به بابل آورده شده است. از یونانی، این کلمه به لاتین متأخر، و از آنجا به فرانسوی ( آسفالت ) و انگلیسی (“آسفالت” و “آسفالت”) منتقل شد.

در زبان فرانسه، اصطلاح آسفالت برای رسوبات آهکی آغشته به آسفالت طبیعی و برای محصولات تولیدی تخصصی با فضای خالی کمتر یا محتوای قیر بیشتر نسبت به “بتن آسفالتی” که برای هموارسازی جاده ها استفاده می شود، استفاده می شود.

قیر مخلوط با خاک رس را معمولاً «آسفالت» می نامیدند، اما امروزه کمتر از این اصطلاح استفاده می شود.

در انگلیسی آمریکایی ، “آسفالت” معادل انگلیسی “bitumen” است. با این حال، “آسفالت” معمولاً به عنوان شکل کوتاه شده ” بتن آسفالت” نیز استفاده می شود (بنابراین معادل “آسفالت” یا “آسفالت” بریتانیایی است).

در انگلیسی کانادایی، کلمه “قیر” برای اشاره به ذخایر وسیع کانادایی نفت خام بسیار سنگین استفاده می شود، در حالی که “آسفالت” برای محصولات پالایشگاه نفت استفاده می شود.

قیر رقیق شده (رقیق شده با نفتا برای جریان یافتن آن در خطوط لوله) در صنعت نفت کانادا به عنوان ” دیلبیت ” شناخته می شود، در حالی که قیر “ارتقای” شده به نفت خام مصنوعی به عنوان ” سنکرود ” شناخته می شود و سینکروز مخلوط با قیر “سین بیت” نامیده می شود.

“قیر” هنوز هم اصطلاح زمین شناسی ارجح برای ذخایر طبیعی شکل جامد یا نیمه جامد نفت است. “سنگ قیر” نوعی ماسه سنگ آغشته به قیر است. ماسه های نفتی آلبرتای کانادا نیز مواد مشابهی هستند.

هیچ یک از اصطلاحات “آسفالت” یا “قیر” نباید با قطران یا قطران زغال سنگ اشتباه گرفته شود. قطران محصول مایع غلیظ حاصل از تقطیر خشک و تجزیه در اثر حرارت هیدروکربن‌های آلی است که عمدتاً از توده‌های گیاهی به دست می‌آید، خواه فسیل شده با زغال سنگ یا تازه برداشت شده باشد.

از سوی دیگر، اکثریت قیر به طور طبیعی زمانی تشکیل شد که مقادیر زیادی از مواد آلی حیوانی توسط آب ته نشین شد و در عمق صدها متری در نقطه دیاژنتیکی دفن شد، جایی که مولکول های هیدروکربن چرب نامرتب در غیاب اکسیژن در زنجیره های طولانی به هم متصل شدند.